Jestem głupia! Jak reagować na samokrytykę u dziecka.
„Jestem głupia”, „Nie potrafię tego zrobić”, „Nikt mnie nie lubi”. Kiedy rodzic słyszy słowa samokrytyki u dziecka odczuwa wewnętrzny ból któremu towarzyszy złość i pytanie „Dlaczego ona tak mówi?”
Słysząc jak przez cały czas dziecko mówi negatywne rzeczy o sobie: „Jestem głupia!”, „Nikt mnie nie lubi” i oczywiście często padające słowa wśród dziewczynek „Jestem gruba” albo „Jestem brzydka”. Czasami te słowa mogą być nieszkodliwe. Dziecko używa ich w celu zwrócenia na siebie uwagi. W takim przypadku powinno dać to rodzicom do myślenia. Od ponad 8 lat towarzyszę rodzicom w budowaniu mocnej osobowości u ich dzieci. W tym czasie bardzo dokładnie przyglądałam się jak negatywne mówienie do siebie wpływa na osiągnięcia w edukacji, sporcie czy w budowaniu relacji w rodzinie albo z równieśnikami.
Kiedy się martwić?
Negatywne mówienie o sobie programuje podświadomy umysł dziecka na porażkę. Może to również świadczyć o niskiej samoocenie, trudnościach w nauce, niepokoju, lękach w budowaniu relacji z równieśnikami lub depresji.
Zwróć uwagę czy:
- Samokrytyka jest trwała i występuje na różnych etapach życia dziecka.
- Słowa nie są oparte na rzeczywistości. Dziecko nie chce iść do kolegi bo uważa, że nikt go tam nie lubi (ale przecież go zaprosił do siebie).
- Samokrytyka wpływa na relację i efekty w nauce.
- Negatywne mówienie o sobie wpływa na odżywiania lub/i sen.
- Dziecko ucieka w choroby „Źle się dziś czuję” aby uciekać od codziennych obowiązków i nowych doświadczeń.
Jak jako rodzic możesz pomóc dziecku:
- Słuchaj uważnie. W krzyku i płaczu ukryte jest rozwiązanie problemu.
- Daj zrozumienie.
- „Wyjdź ze swoich butów” nie oceniaj. Opuść swoje życiowe doświadczenia przecież dziecko ma ich mniej, a jego problemy są największymi problemami jakie może doświadczyć w swoim wieku – oczami dziecka.
- Pozytywne myślenia – zastosuj metodę afirmacji.
- Porozmawiaj z nauczycielami w szkole.
- Zapewnij dziecku profesjonalną pomoc.